Door enerzijds nog deel te nemen aan de actieve maatschappij en anderzijds het perspectief van het pensioen beseffen de opdrachtgevers als geen ander de waarde en zelfs noodzaak van evenwicht in alle aspecten van het leven. Stevig in het heden staan, terugblikken op hetgeen verwezenlijkt werd en uitkijken naar wat nog komen gaat. Deze zoektocht naar evenwicht lag volgens architect Luc Vanhout ook aan de basis van de perceelkeuze: ‘Het perceel voor deze vrijstaande woning ligt aan de rand van de woonkern met alle nodige accommodaties, terwijl de tuin - die groot genoeg is voor het gevoel van ruimtelijkheid maar compact genoeg is om gemakkelijk te kunnen onderhouden - de overgang vormt tussen privé en openbaar groen.’ Bij het benaderen van de woning vallen meteen de kleur, de textuur en de vorm van de bijzondere gevelsteen op. Het is een vrij ranke, langwerpige steen die zich uitstekend leent voor het verlijmen. ‘De aannemer maakte er een erezaak van om de stenen met het oog op de verlijming te sorteren! Er is immers bij die techniek slechts een zeer kleine foutenmarge op vlak van toleranties mogelijk’, zegt Mieke Goris. Het resultaat is overweldigend. Hoewel de voorgevel volledig gesloten is geeft hij door het nuanceverschil in de grijze tinten van de gevelsteen absoluut geen massale indruk. Integendeel. De gevelvlakken geven de illusie opgebouwd te zijn uit een zacht materiaal waarvan de grote langwerpige stenen de vezels zijn. Om het gesloten karakter van de voorgevel niet te verstoren werd de inkom aan de zijkant van een vooruitgeschoven volume ingeplant. Via deze ruime inkomhal met de trap naar de eerste verdieping, kom je in de centrale hal van de woning die dienstdoet als galerij. Hier voel je het verleden sterk aanwezig. Het bouwkoppel bouwde in het verleden gestaag aan een kunstcollectie waarvan een gedeelte in deze mooi uitgebalanceerde ruimte ‘tentoongesteld’ is. Aan de ene zijde mondt deze hal uit in een ruime bureauruimte met zicht op een terras. Door de beperkte diepte, de muur aan de straatzijde, het uitspringende volume van de woonruimte, het overdekte gedeelte en de schuine perceelsgrens roept dit terras de sfeer op van een patio of een binnentuin. Hier voel je de dualistische intensiteit van het ontwerp die het evenwicht tussen de twee werelden van verleden en toekomst in het nu wil uitbeelden. Gematerialiseerd door een amorfe grens tussen binnen en buiten lopen de activiteiten leven, ontspannen en werken quasi naadloos over van de binnenruimte naar de tuin. Dat gevoel ervaar je ook aan de immense glaspartij in de achtergevel.

Een andere constante in het ontwerp is ruimte. Alle functies in de woning werden ruim ontworpen zonder ergens bombastisch of buiten proportie te zijn. De achtergevel is zuidoost georiënteerd en koppelt verschillende functies: een slaapkamer annex dressing en sanitair (ook hier een blik op het toekomstgerichte comfort), een grote open keuken met berging, de eet- en zitruimte. Alle dwarse muren op de achtergevel worden ervan losgekoppeld door het laatste deel schuivend uit te voeren. Door ook met de inrichting hier aandacht aan te besteden, ontstaat er een interne circulatiezone naast de glaspartij.

Aan de andere zijde van de centrale hal werd aan de straatzijde een dubbele garage met aparte fietsberging en extra bergruimte ontworpen. Het garagevolume wordt door de centrale hal losgekoppeld van het slaap- en leefvolume aan de tuinzijde. Een aan het zicht onttrokken glazen deur fungeert als dienstingang.

De verdieping werd op hetzelfde elan en volgens dezelfde twee basisprincipes, ruimte en evenwicht, ontworpen. Om een traplift mogelijk te maken werd een extra brede trap voorzien. Wanneer je deze trap oploopt, kom je in een ruime en lichte nachthal. Drie slaapkamers met sanitair worden netjes naast elkaar geschikt aan de noordoost-gevel. Twee van deze kamers met badkamer fungeren als ‘logeerkamer’ voor de kinderen en kleinkinderen. Aan de zuidoostkant bevindt zich een woonruimte die samen met één van de slaapkamers als studio dienst kan doen. Deze studio is volledig rolstoeltoegankelijk (leefruimte, kitchenette, slaapkamer, badkamer, terras) en kan als een volwaardige aparte wooneenheid functioneren. Hier grijpt de architect terug naar het idee van het bureau: de binnenruimte van de studio vindt buiten een uitbreiding in de vorm van een dakterras dat deels ommuurd is. Dezelfde ingrediënten voor een identieke tweeledige filosofie.

Mieke Goris en Luc Vanhout van Architects in Motion leveren met deze woning een gelaagd ontwerp af dat een transparante afleesbaarheid koppelt aan een sterke intrinsieke symboliek die teruggrijpt naar een filosofische retoriek over gisteren, heden en morgen. Deze woning biedt alle troeven om met een bescheiden maturiteit comfortabel in het nu te leven, met respect naar het verleden terug te kijken en met hoop een mooie, harmonieuze toekomst tegemoet te zien waarin ruimte is voor evenwicht, rust, natuur en privacy zonder afstandelijk te zijn.