Woning DG: scenische architectuur in een Kempisch decor

Het was Le Corbusier die in het interbellum tijdens de vorige eeuw met het ontwerp van Villa Savoye een nogal abrupte breuk maakte met de Art Nouveau- en Art Déco- architectuur die destijds ook in de villabouw populair was. Villa Savoye geldt als manifest voor de nieuwe inzichten die Le Corbusier toepaste in zijn architectuur: zo wendde hij enerzijds het ‘nieuwe’ materiaal gewapend beton aan voor het maken van grote overspanningen (plan libre) en grote raamopeningen (façade libre). Anderzijds wordt in dit ontwerp de opkomende industrialisatie - met als symbool de auto - zichtbaar in de architectuur. Een belangrijke substroming binnen de Art Nouveau was een stijl die de vormeenvoud en het materiaalgebruik van de Amerikaanse Quakers (Shakers) als inspiratiebron gebruikte. Hout was voor hen het favoriete materiaal voor interieurs. In woning DG - een ontwerp van Fréderic Wattecamps van Architects in Motion (AIM) - komen kenmerken van beide esthetische benaderingen wonderwel samen. De woning is ontworpen in twee krachtige volumes die elkaar ‘kruisen’. De voorzijde heeft een gesloten karakter terwijl de achtergevel de connectie met de tuin actief opzoekt. Grote overspanningen en een over twee verdiepingen opengewerkt volume maken dit contact mogelijk. Je zou kunnen stellen dat dit type huizen schatplichtig zijn aan Le Corbusier en zijn visionaire ideeën. Wat ook meteen opvalt is dat de architect bruin koos als hoofdtint. Ook in het interieur – waar houten accenten in alle ruimtes terugkomen – is bruin de ‘fil rouge’. In de ontbijtruimte annex open keuken bijvoorbeeld zijn de tafel, de stoelen en de barkrukken een letterlijke verwijzing naar de Quaker meubelontwerpen.