Een woonzorgcentrum met de blik naar buiten

Architectuur is kunst. Een architect modelleert met ruimte. Tegelijkertijd heeft architectuur een duidelijk maatschappelijk doel en verwacht men van architectuur en die architect dat er leef-, werk- en ontspanningsruimtes gecreëerd worden waarbinnen de bewoners en/of de gebruikers zich comfortabel en goed voelen. Omdat op dat moment de architectuur als kunst ook een gebruiksvoorwerp wordt, ontstaat tussen deze verschillende ‘opdrachten’ waaraan de architectuur een oplossing moet bieden, vaak een spanningsveld omdat niet alle desiderata van het ontwerp gedeeltelijk of volledig gerealiseerd kunnen worden. De ontwerper moet door de complexiteit van zijn opdracht, keuzes maken waardoor het eindresultaat een gebouwd compromis kan worden.  Met Woonzorgcentrum Witte Meren in Mol werd Fréderic Wattecamps van Architects in Motion met zo’n complexe opdracht geconfronteerd en bewees hij het tegenovergestelde. Enerzijds betrof het een hernieuwbouw en bevond het te slopen bestaande gebouw zich in het centrum van Mol, wat de logistiek enorm bemoeilijkte. Anderzijds was er geen andere locatie om de residenten in onder te brengen tijdens de werken en moest er in fasen gewerkt worden. Verder wordt ook het nieuwe gebouw tegen een bestaande wachtgevel gebouwd zodat oplossingen dienden gevonden te worden voor de relatie open/gesloten en het creëren van beperkte buitenruimte. Door een verregaande voorafgaandelijke studie en een team waarbinnen ervaring en nieuwe visies op bestaande thema’s gecombineerd worden, werd project Witte Meren allesbehalve een compromis.