Architects in Motion is een flexibele horizontaal gestructureerde groep architecten-specialisten die hun kennis bundelen en waarin jonge en talentvolle architecten hun ambitie kunnen waarmaken. De AIM-architect kan hierdoor efficiënt optreden als dirigent en bezieler van zijn architectuur. Door dit concept heeft de individuele architect de ruimte om steeds onderzoekend te zijn met een kritische geest ten opzichte van de snel evoluerende bouwwereld. Dat is de betrachting van Architects in Motion.

Architects in Motion

Isotropie. Het is een begrip dat het resultaat bij het gebrek aan esthetische intelligentie bij het ontwerpen in de context van een dorpskern vaak omschrijft. Bestaande oude gebouwen, al of niet met erfgoedwaarde, worden afgewisseld met nieuwe steriele en generieke appartementsgebouwen waarbij het quotum van aantal bewoners per vierkante meter al te dikwijls het ontwerpargument lijkt te zijn, alsof ‘verdichting’ het enige resterende esthetische principe is. Deze tendens vormt samen met het verplaatsen van ambachtelijke, commerciële en zorgaspecten uit de dorpskern naar de centrumrand voor een functionele verschraling van het dorpsstraatbeeld. Architects in Motion (AIM) ontwierp voor Rophar in het centrum van Oud-Turnhout het Gezondheidscentrum, een gemengd project en wil met het ontwerp loskomen van het odium dat typische 21ste-eeuwse dorpsarchitectuur saai en voorspelbaar is. 

Een hefboom om opnieuw tot meer variatie en kwaliteit in dorpskernen - m.a.w. kernversterking - te komen is ongetwijfeld die functionele diversiteit. Kleinhandel, ambachtelijke nijverheid, diensten, openbare functies… maar ook verschillende zorgaspecten: huisarts, tandarts, apotheek, kinesist,… hebben historisch gezien een plaats in het centrum. Grote, nieuwe projecten aan de rand van de stedelijke kernen devitaliseren ze en genereren extra verkeersstromen. De zorg terug tot bij de mensen brengen kan een oplossing bieden. Voor minder mobiele mensen, voor een snelle consultatie ‘tussendoor’, voor andere paramedische voorzieningen binnen handbereik, voor de leefbaarheid van de stad/het dorp en om het verkeer te ontlasten is het immers goed om ook de zorg in kleinere entiteiten in het centrum van de stad aan te bieden en op die manier te vermengen met het dagelijkse leven van de mensen die hem nodig hebben. Een bedenking daarbij is dat een andere hedendaagse tendens, deze van schaalvergroting, niet per definitie een onmogelijkheid impliceert om deze kernversterkende functie uit te oefenen. 