Architects in Motion is een flexibele horizontaal gestructureerde groep architecten-specialisten die hun kennis bundelen en waarin jonge en talentvolle architecten hun ambitie kunnen waarmaken. De AIM-architect kan hierdoor efficiënt optreden als dirigent en bezieler van zijn architectuur. Door dit concept heeft de individuele architect de ruimte om steeds onderzoekend te zijn met een kritische geest ten opzichte van de snel evoluerende bouwwereld. Dat is de betrachting van Architects in Motion.

Architects in Motion

natuurarchitectuur

discreet baken van betrouwbaarheid

vergaderen with a view

gematerialiseerde missie

Voor Dom Hans van der Laan (1904-1991) – Nederlandse benedictijner monnik en architect -  is orde de onderliggende basis van alles. De door de mens onveranderde natuur is ondoorgrondelijk en haar vormen hebben ontelbare wetmatigheden die we als mens moeten respecteren. Ze hebben verschillende verschijningsvormen in alle aspecten van de natuur in meetbare en onmeetbare vorm. Architectuur, in zijn fundamenteel voorkomen, is er volgens hem om ons te ‘omarmen’ en om onze omgeving leesbaar te maken. Onze gebouwde cultuur is met andere woorden nauw verbonden met onze kennis van en het respect voor de natuur. Van der Laan definieerde de functie van architectuur als ‘de expressiviteit van architectuur en het bewoonbaar maken van de natuur’.

Openbare ruimte innemen voor het plaatsen van een gebouw moet voor Bart Janssens van Architects in Motion (AIM) om die reden met de grootste omzichtigheid gebeuren. In gesprekken vermeldt hij ‘respect voor de omgeving’ en ‘de eigenheid van de plek’ als de belangrijkste basisprincipes van zijn architecturaal denken. 

In 2016 kreeg Bart Janssens de opdracht voor Salar, een sociaal secretariaat, een kantoorgebouw als backofficeruimte te ontwerpen op een perceel op de hoek van de Turnhoutsebaan en de Eikenlaan in Kasterlee. Het perceel ligt op de stedenbouwkundige grens tussen woon- en groengebied. De Eikenlaan ontsluit een villawijk die parallel aan de Turnhoutsebaan gelegen is. Hoewel aan de andere kant van de Eikenlaan gelegen, maakt het perceel deel uit van deze verkaveling. Meer nog, het is het laatste stuk bouwgrond van die verkaveling en het vormt de overgang van ‘wonen’ naar ‘natuur’. Bart Janssens vond hierin aanknopingspunten om nog meer connectie te zoeken met de karakteristieke eigenschappen van het plaatselijke landschap en zijn vegetatie en de kracht van de natuur in het ontwerp te bestendigen. De omgeving is een typisch Kempisch landschap met zandduinen begroeid met dennenbomen en heide. De architect leverde een strijd om de bestaande bomen op het perceel, net voor de rooilijn te behouden om samen met de typische heidebegroeiing de verbinding met het naastliggende natuurgebied te versterken. 